Pieśń Odyna o Runach

Wiem, że wisiałem
na wiatrem odzianym drzewie
Przez dziewięć nocy,
Oszczepem zraniony

Odinowi ofiarowany
Sam sobie samemu.
Chlebem mnie nie karmiono
Ni napojem z rogu,
Wypatrywałem się ku dołowi,
Przyjąłem runy - wołając przyjąłem,
Spadłem potem stamtąd.

Pieśń znam, której nie zna małżonka władcy
Ni syn człowieczy,
Pomoc zwie się pierwsza, a pomoże w troskach
i kłótniach
I wszelkich chorobach.

Znam inną, której ludzie potrzebują,
Gdy chcą jako uzdrowiciele działać.

Trzecią pieśń znam, gdy zajdzie konieczność
Opętania nieprzyjaciół;
Ostrza tępię mym wrogom,
Nie chwyci ich ni miecz, ni podstęp.

Czwartą pieśń znam, jeśliby mnie w kajdany zakuto,
Śpiewam tak, że iść mogę wolny,
Spadają z nóg kajdany,
A z rak więzy.

Znam piątą pieśń, gdy wrogi oszczep
Rzucony leci w walczących tłum,
Nie pędzi on tak hardo, bym go nie powstrzymał,
Gdy wzrok mój go dosięgnie.

Pieśń szóstą znam, jeśli mię zrani ktoś
Drzewa korzeniem świeżym,
Człowiek, co nienawiść wznieci
Szkodę niech większą od mojej poniesie.

Siódmą znam: gdym ujrzał płomień wysoki
Nad towarzyszami w sali,
Nie płonie tak szeroko, bym go nie ugasił;
Taką pieśń umiem śpiewać.

Ósmą znam pieśń, co wszystkim jest
Pożyteczna:
Gdy zawiść powstanie wśród władcy synów,
Umiem ją wraz uśmierzyć.

Dziewiątą znam, gdy muszę ratować
Mą łódź pędzoną po morzu,
Wicher uspokoję na fali
I uśpię całą wodę.

Pieśń dziesiątą znam: gdy czarownice (mowa oczywiście o złych jędzach) ujrzę
Lecące w powietrzu,
Wtedy tak uczynię, że się zabłąkają,
Postaci swej nie odnajdą,
I nie odnajdą swej duszy.

Jedenastą znam: gdy mam na bój
Druhów wieść,
Śpiewam w tarczę, a oni siłą naprzód pędzą,
Zdrowi do boju
I zdrowi z boju,
Żadna szkoda ich nie spotka.

Dwunastą pieśń znam: gdy widzę wisielca
Na drzewie się kołyszącego,
Tak rysuję runy,
Że człowiek zstępuje
I ze mną mówi.

Pieśń znam trzynastą: gdy chłopca małego
Pokropię wodą:
Nie zginie on, choć w bitwie się znajdzie,
Nie padnie pod ostrzem miecza.

Czternastą znam, umiem ludziom
Wyliczyć rozmaitych bogów,
Wiem wszystko o Asach i Alfach,
Mało kto spośród mądrych to wie.

Piętnastą pieśń, którą Thjodrörir karzeł
Śpiewał przez drzwiami Dellinga:
Siłę przepowiadał Asom, Powodzenie Alfom,
Jasny umysł Hroptatyrowi.

Szesnastą znam pieśń, gdy uczciwej dziewczyny
Miłość chcę mieć, i rozkosz,
Omamię jej zmysły - śnieżne ma ramiona -
I przemienię wszystką jej wolę.

Pieśń siedemnastą znam: wiem, że mi nie umknie
Młodziutkie dziewczę.

Pieśń osiemnastą znam, której nigdy nie zdradzę
Żadnej dziewczynie - ni innej niewieście -
Tajemnica jest zachowana, gdy tylko jeden wie.